Zoeken

Trefwoorden | Uitgebreid zoeken

Glimps is een nieuw internationaal showcasefestival dat professionelen uit de muzieksector in Vlaanderen en heel Europa samenbrengt om kennis te maken met pop- en rocktalent uit het Europese vasteland. De focus ligt expliciet op groepen uit continentaal en nieuw Europa, meerbepaald uit regio's die in het Belgische en Europese muzieklandschap nauwelijks of niet aan bod komen. De meer dan 60 concerten die op 16 en 17 december in dit kader worden georganiseerd, zullen bijgevolg druk gefrequenteerd worden door boekers, managers, platenbazen, programmatoren, enz. maar zijn eveneens toegankelijk voor het grote publiek.

De winterperiode is uiteraard niet geschikt voor outdoor-concerten en daarom vinden alle concerten plaats op indoor-locaties in de Gentse binnenstad. Dat kunnen zowel traditionele Gentse concertlocaties zijn als plaatsen waar nog nooit een pop- of rockconcert heeft plaatsgevonden. De uiteindelijke locatielijst bestaat uit Charlatan, Video, De Fabriek, De Centrale, Trefpunt, De Weynaert, Bar Des Amis en Barville. 

Een overzicht van de geselecteerde Belgen:

School is cool: Potige pop met stuiterende ritmes en knappe vocalen, bij elkaar gedreven door een enthousiaste roedel jonge wolven. Wonnen Humo's Rock Rally 2010 op één been en dansten van geluk op het andere. In ruil voor twintig knikkers gooiden ze zeer recentelijk hun debuutplaat 'Entropology' op de speelplaats van het leven, met de avant-première gepland op Pukkelpop 2011. Alleen de natuur was hen voor om u omver te blazen.

The Bony King of Nowhere: Nederige grootmacht in de Belgische folkscene, geboren uit een uitgepuurde klankkast die Bram Vanparys heet. Heeft net zijn tweede ruwe parel 'Eleonore' om het snoer rond zijn nek geschoven en is al naar een derde aan het hengelen. Bevestigt daarmee over een welgevormd aambeeld te beschikken waarop hij als songsmid intrigerende melodieën en verbale finesse bij elkaar klopt tot tijdloze glansnummers. Ambachtelijk talent.

Nive Nielsen and The Deer Children (GL/BE): 'My name is Nive. I'm an Inuk, a real Eskimo from Greenland. Seriously.' Sloft op haar sneeuwschoenen richting onze contreien met een zevenkoppige Belgische begeleidingsband in haar voetsporen. Haar debuutalbum 'Nive Sings!'vulde ze met ingetogen Eskimo-folk of Inuk-indie die bevallig uit haar rode ukelele komt gekropen. Heeft ook iets met stoute rendieren. Of wat had u gedacht.

Sarah Ferri: Vurige veelzijdigheid van eigen bodem in Italiaanse verpakking. Heeft in haar keelgat een paar versterkers steken die haar stem op elke trede van de toonladder duchtig doet swingen. Haar eigenzinnige gipsy jazz en bossa nova pinnen de sporen van uw countrybotten hardnekkig vast in seventies mood. Met een debuutplaat in aantocht wast zij het laatste groen van achter haar oren. Opzwepend én frisgewassen, vul al maar een paar bakken met respect. 

Sleepingdog: Broos muzikaal liefdeskind van Chantal Acda en Adam Wiltzie (zijn strepen verdiend bij Stars of Lid en A Winged Victory For The Sullen) met in de aderen Nederlands-Belgisch-Amerikaans bloed en ijle melancholie. Het kristallen stemgeluid van Acda omarmt de filmische klanktapijten van Wiltzie op bezwerende wijze. Hebben met 'With Our Heads In The Clouds And Our Hearts In The Fields' hun derde, enthousiast onthaalde plaat achter de kiezen. Herkauwen die voor u graag in een gedimde atmosfeer van ingetogen verstilling. 

Steak number eight: Puberend postrockcombo dat uit het vagevuur komt gekropen met een doorleefd gamma psychedelische sludgemetal in hun zakken. Nog steeds de jongste broekies ooit die de gouden doornkrans van Humo's Rock Rally achter op het hoofd voelden priemen en uit die brullende pijnscheuten volgde 'All Is Chaos', de tweede langspeler. Scheuren straks 'Blood on our hands'-gewijs uw biefstuk-friet aan flarden met rauwe, snoeiharde riffs en gepijnigde vocalen. Dat het mag smaken! 

Rape Blossoms: Lieflijke vertaling van dat gele bloempje langs de autostrade en tevens 'het muzikale equivalent van een lul met weerhaken die in je ene oor wordt gestopt en er door de andere uit komt'. Of: een uit Gentse klei opgetrokken geluidsmuur van onheilspellende punky noise met leden van Penguins Know Why en The Germans in de rangen. Weten als volbloed pletwals uit te pakken met razende bassen, wurgende riffs en een zanger die zijn stembanden uitkotst. Denk aan: een afscheidsbrief voor de mama voor u zich door deze heren aan het kruis laat nagelen.

Liesa Van der Aa: Podiumdame die evengoed Liesa Van der Aamai-dat-is-iets-zot-aan-haar-voeten had kunnen heten. Heeft zich gespecialiseerd in het naar huis spelen van alle formaten van fanfares, slechts gebruik makend van haar stem, een viool en een loopstation die ze teentokkelend bewerkt. Tegen de achtergrond van haar klassieke basis laat ze zo warme, grillige nummers uit haar effectendoos rollen. Betrap uzelf er intussen op dat u gapend wacht tot daar ook een wit konijn uit komt kijken. 

Wallace Vanborn: Drieluik van bronstige stonerrockers uit Gentse oorden die de bodem aldaar stevig op zijn grondvesten doet daveren. Hebben met 'Free Blank Shots' voor u een portie ongewassen rauwe rock aan kant laten leggen bij de platenboer. Moet dat meer zijn? Ok: naar men zegt live straffer dan koffie. En heb je wel es van Born gehoord? Wij ook niet.

Sunday Bell Ringers: Frisse, melancholische herfstbries die teder uw hoofd binnenwaait en daar zijn melodische eitjes legt. Kan u bekend voorkomen, want dit olijke vijftal is dartel ontsproten uit de laatste stuiptrekkingen van de Brusselse band Kawada. Verwacht broeierige indiepop, kleurrijk bestoven met blazend koper en electronische extraatjes. En dat los uit de mouw geschud door een stel belletje-trekkers op zondag. Eenmalig de deur opendoen kan geen kwaad.

BRNS (Wallonië): Over Mexico zingend zonnig gezelschap dat zijn dynamische heupen en tropische beats meebrengt uit het Zuiden van – euh – Brussel. Kiezen naar het voorbeeld van BHV voor de easy coolness van het niet te splitsen letterwoord, uit te spreken als brains. Bovenal weten deze heren inventief percussiewerk dansbaar neer te planten. Omdat u van labels houdt: denk aan een postmodern hoopje van mathrock, tribal en dance. En Safri Duo, maar dan he-le-maal anders. 

The Experimental Tropical Blues Band (Wallonië): Losgeslagen Luikse vuurhaard van rockende punkers in blues. Heten voor de vrienden Dirty Coq, Boogie Snake and Devil D'Inferno. Beukt zich als oververhit trio een weg richting extatisch uitgebeende rock, met Dirty Coq vanboven. Hun derde plaat is in aantocht en daarmee beloven ze meer van hetzelfde, maar dan anders. Arno Hintjes gromt daar al goedkeurend om. Vergeet dat 'tropicale' gevoel waar hun bandnaam op zweert, live zijn deze mannen verschroeiend.

Great Mountain Fire (Brussel): Brussels synthpopgezelschap dat het voormalige Nestor! ontgroeide en daarmee ook nieuwe hoeken van de elektroflash- en indierockscene verlicht. Schoten, met hun debuutplaat 'Canopy' uit de borstzak piepend, eerder dit jaar hun straaljagersynths af tegen de gewelven van Les Nuits Botanique, Dour en Les Ardentes. In hun knapzak: wat ze zelf noemen 'muziek die de goths laat dansen en de matrozen laat huilen'. 

Applause (Brussel): Applause is een Belgisch-Frans kwintet: 4 Belgen en 1 Fransman. De Belgen zijn de muzikanten, de Fransman is de zanger. De Belgen komen uit Brussel en de Fransman is een Parijzenaar met Vietnamese roots. En een bijzonder indrukwekkende stem, die de vergelijking met Jeff Buckley moeiteloos doorstaat. 

Koen Gisen en Wouter Degraeve (Muziekcentrum Vlaanderen) screenden de ingeschreven Vlaamse bands op hun internationaal potentieel en legden een selectie voor aan de buitenlandse curatoren die dan tot een definitieve keuze kwamen. Julien Broquet (Le Vif) en Alex Stevens (Dourfestival) zorgden voor een shortlist met talentvolle Waalse en Brusselse bands waaruit Gisen een definitieve selectie maakte.

Tickets en meer info: www.glimpsgent.be