Push through
Track-info
| 1. | We finally pushed through |
| 2. | Mockingbird |
| 3. | What's in it for me? |
| 4. | Untie your hands |
| 5. | Lucy called my name pt.2 |
| 6. | Put to bed |
| 7. | What are the odds? |
| 8. | Monsters |
| 9. | The boy who cries wolf |
| 10. | Apoca-lips |
Perscommentaren
"Zo kan het dus ook. Laat het langspeeldebuut van Dvkes ravotten in uw woonkamer, en nog duidelijker worden de modderige contouren van de plaat waarmee Sting tegenwoordig paradeert." (...) "Een stevige synthlaag en meerstemmigheid schragen makkelijk te onthouden melodieën, het geluid is gestroomlijnd maar potig (nog een realisatie van Mario ‘Triggerfinger’ Goossens), en de omkadering met psychedelica en krautrock zit precies goed. Dvkes klinkt nergens indieheiliger dan nodig, maar gaat evenmin plat op de buik." (****)
Kurt Blondeel, Focus Knack, 23.11.2016, p.43
"Of het goed met hen zal eindigen, weet ik niet - in hun songs monden de mooie melodieën vaak in een hels kabaal uit, het dEUS-syndroom – maar ze zijn in elk geval prima begonnen." (...) "Als alle debuten zo klonken, hadden wij al een band opgericht." (***1/2)
(fvd), Humo, 29.11.2016, p.175
"Op de kronkelende krijtlijnen tussen indiepop, psychedelica en krautrock jaagt het Belgische DVKES zijn eigen staart achterna, als een onrustige hond. Het levert een debuut op dat je best beluistert met het volume op elf en de blik op bezeten." (...) "De zang twijfelt tussen de onderkoelde aanpak van Alex Turner en de sneren van Liam Gallagher. Een andere keer lijkt het dan weer alsof de duivel een delirium beleefde terwijl hij de songs inspeelde. Zo daal je af in de donkerste krochten van de krautrock ('Put to Bed'), en danst de wolkenhemel psychedelisch voor je ogen in het slepende 'Untie Your Hands'. Straf spul" (****)
Gunter Van Assche, De Morgen, 01.12.2016, p.22
"een debuut vol neopsychedelica, catchy grooves, stevige gitaren, vette synths en machtige popliedjes. Want hoe potig en lang uitgesponnen die tracks soms ook losgaan, deze Dvkes weten heerlijk gebalde coupletten en niet uit je hersenpan te branden refreinen te creëren voor knappe liedjes met weirde invalshoeken. Het schitterend opgebouwde We Finally Push Through is alvast een van de sterkste en meest verslavende rocksongs van Vlaamse bodem dit jaar."
Willem Jongeneelen, OOR, december 2016, p.88
