Wander rooms
| Type: | album |
|---|
| Formaat: | CD |
|---|
| Uitvoerder(s): | Krankland |
|---|
| Label(s): | Little Trouble Disks |
|---|
| Label code: | LTD004CD |
|---|
| Distributeur: | N.E.W.S. |
|---|
| Releasedatum: | 30.09.2016 |
|---|
| Aanwezig in Muziekcentrum | ja |
|---|
| Genre(s): | Rock / Alternative |
|---|
| Taal: | Engels |
|---|
Track-info
| 1. | Holding on |
| 2. | Summer avalanche |
| 3. | Hurry man |
| 4. | In the realms of the unreal |
| 5. | Rat race of the slugs |
| 6. | Oh my love |
| 7. | Land of hope and sores |
| 8. | Dog days |
| 9. | And he rows |
| 10. | Capricorn blues |
Perscommentaren
(...) "muzikaal [..] is het geen boude sprint richting radio, daarvoor botsen zijn kregelige popsongs nog steeds te wispelturig door een schaduwrijk achterland. Niet erg, want struinen is er nooit vervelend. Met dank aan de bitterzoete Big Starpop en unheimische dwarskoppenrock die er weerklinkt. Perfect voer voor producer Pascal Deweze, die de reis door de donkere krochten van Werbroucks ziel de ruwe bolster geeft die hij nodig heeft." (***)
Tom Zonderman, De Standaard, 05.10.2016, p.D8
"tien wonderschone liedjes" (...) "Fraai ineengevlochten, op elkaar gestapelde gitaarpartijen, veel hoge koortjes en daaroverheen die ijle, kwetsbare stem en teksten waaruit weemoed, hoop, boosheid en vertwijfeling spreken." (...) "Je merkt dat er in Werbrouck een gevoelige kant schuilt die aan Elliott Smith doet denken; in de ritmiek van Rat Race Of The Slugs horen we ook invloeden van Tom Waits terug." (...) "Prachtig debuut."
Willem Jongeneelen, OOR oktober 2016, p.87
"Krankland is het solokindje van Thomas Werbrouck, die je kunt kennen van Little Trouble Kids." (...) "Het resultaat is een eigenzinnige en toch toegankelijke vorm geworden. Je hoort verschìllende invloeden van Werbroucks muzikale helden (Nick Cave, Warren Ellis en Jonny Greenwood) doorsijpelen in de tien nummers van dit debuut. Met die invloeden wordt echter een eigen geluid geboetseerd." (...) "De conclusie is dan ook dat Krankland een schoon kindje is."
(mt), Gonzo Circus #135, september 2016, p.70
"wringende, traag maar gewis naar de keel grijpende songs" (...) "Somberheid blijkt overigens vele nuances te hebben, want van intiem en kwetsbaar gaat het naar intens en huiveringwekkend, van vals vrolijk naar spookachtig. Als deze jongeman shalala zingt, krijgt een mens het zowaar koud. Straf, ja." (***)
Kurt Blondeel, Focus Knack, 05.10.2016, p.43
