Schaduwland
Track-info
| 1. | Rustig, Martha, het is allemaal voorbij. Er is geen enkel gevaar meer |
| 2. | Iedereen is in elkaar aan het storten, Sara. Iedereen behalve jij |
| 3. | Dit was een belangrijke plaats in hun leven, Claire |
| 4. | Alice... Ze is daar ergens. Buiten in het moeras |
| 5. | Ik had je nooit alleen mogen laten, Becky |
| 6. | Kijk, Jessica, kijk naar al die lege wegen |
| 7. | Breng me thuis, Raf. Red me. Red me |
| 8. | Ze waren doodsbang van me, Ruth |
| 9. | Het duurt zolang het duurt, Liza |
| 10. | Ze komen je halen, Barbara |
| 11. | Daniela, er is niemand |
| 12. | Waar, Marie? |
| 13. | Jef |
| 14. | . |
Perscommentaren
"Half werk, het is niet besteed aan Jan Swerts." (...) "Artwork (inclusief poster), songtitels, muziek: geen detail staat niet op de juiste plaats. De naschokken van zijn familiale apocalyps zinderen voort in woelige strijkers, Swerts’ vertrouwde pianoklavier en een voltallige band met leden uit Isbells, Illuminine en Yuko." (...) "Maatschappelijk statement, persoonlijk relaas en muzikale krachttoer in één; de ontbrekende (zombie)film bij deze soundtrack vol leven [..] kunt u er, op eigen risico, zelf bij bedenken" (****)
Jonas Boel, Focus Knack, 05.10.2016, p.43
"bloedstollend mooi en adembenemend" (...) "Met strijkers en een pak topmuzikanten werd het loepzuiver opgenomen en het eindresultaat is een aanrader voor liefhebbers van het werk van Phìllip Glass, Wim Mertens, Sigur Rós, Eric Satie, Nick Drake en Mark Hollis. Grote referenties voor een groots album"
Willem Jongeneelen, OOR 2017/02, februari 2017, p.94
"Het heeft even geduurd voor we de soundtrack bij dit horrorjaar konden vatten." (...) "Eerst via 'Breng me thuis, Raf. Red me. Red me': drie pianonoten die makkelijk naar de donkerte van Nick Cave of Bill Callahan hadden kunnen leiden, in plaats daarvan valt een hoge, androgyne stem in – Swerts' Nederlands klinkt hier overigens even impressionistisch als zijn Engels." (...) "Waar de omgeving in ons luisterproces eerst vijf keer is verWimMertenst, verJanSwertst ze nu volledig." (...) "Een heel mooie, warm klinkende masterclass in empathie? Zeer zeker. Maar ‘Snif-kuch-Jezus-fuck, dees is straf,’ dat moet er ook bij." (***1/2)
(gvn), Humo, 04.10.2016, p.170
