We fucked a flame into being
Track-info
| 1. | I'm not him |
| 2. | The good lie |
| 3. | Against the rich |
| 4. | Leave with me |
| 5. | Beaches |
| 6. | Machinery |
| 7. | Memory |
| 8. | Wanda |
| 9. | Bruxelles |
| 10. | Time and again |
Perscommentaren
"Dark, quasi-existential sex music" (...) "The [album] is deep and nicely debauched, with lyrics most certainly worth your time. A film noir trip through a lustful parallel universe, it mixes elements of intro-spective Leonard Cohen, cynical Serge Gainsbourg and raucous Bad Seeds with a touch of kitsch '60s chanson" (...) "Languid piano, sleazy Rickenbacker, intellectual lothario. Lethal." (****)
Glyn Brown, Mojo, october 2016, p.96
(...) "het debuut is meteen een meesterwerk geworden. Een griezelig sterk relaas van een leven vol liefdes en desillusies (horen we daar Gainsbourg en Cohen?), waarbij alles in al zijn eenvoud exact op z'n plek valt. Allejezus goed."
OOR 2016/08, augustus 2016, p.6
"Maarten Devoldere goes Gainsbourg en Cohen, en demonstratief ook. Als de erven van Gainsbarre het woordenloze Wanda op het spoor komen, waarin Devolderes vriendin/muze Sylvie Kreusch haar beste Bardot/Birkinkreetjes etaleert, kan het nog spannend worden. De rest is níét overbodig, want Devoldere ent zijn kenmerkende cooler than thou-zang op vigoureuze songs met snedige teksten" (...) "Een aanwinst, ja." (****)
Kurt Blondeel, Focus Knack, 07.09.2016, p.39
"Van alle Balthazars vertrouw ik Maarten Devoldere het minst. Uit het groepje linkmichels is hij degene waarvan ik écht geloof dat hij geboren is met die grafstem, dat hij er de stad mee toespreekt zodra de nacht na stevig wankelen weer gevallen is, en dat de rouwranden onder zijn ogen het alleen aleggen tegen die onder zijn gemoed." (...) "Wie bedacht is op weelderige weltschmerz, loungy lijden en grote gebaren, komt aan zijn trekken in de privécinema van Devoldere. Leonard Cohen knipt er de kaartjes, maar eens de vertoning begonnen is, dringt hij zich niet meer op." (...) "Warhaus galmt meer, letterlijk en figuurlijk, van plezier [dan Balthazar]. Het is de lol van alleen thuis zijn, en daarvan gebruik maken om te vuilbekken en de drankkast open te breken." (***1/2)
(tr), Humo, 06.09.2016, p.171
"Muzikaal zweert Warhaus bij trage, slepende bluesrock met jazzy piano, tribale percussie en soms een mooie fanfare." (...) "De zompige instrumental ‘Wanda’, de malle handclaps in ‘Memory’ en de knipoog naar Lou Reed in het erg sfeer- en soulvolle ‘Time and again’ getuigen van nog iets te veel leentjeburen bij romantische voorbeelden, maar vooral van een creatieve geest die een liefdesalbum maakte alsof het een film noir is." (****)
Peter Vantyghem, De Standaard, 31.08.2016, p.D7
"De tweede stem neemt Sylvie Kreusch hier voor haar rekening. Dit koppeltje smoezelt met zachte strijkers, slenterende vingers over een piano, jengelende gitaren en diep in het glas starende blazers." (...) "een geweldige cd in uw platenkast." (****)
Gunter Van Assche, De Morgen, 08.09.2016, p.22
"Het album [..] bevat geen noot te veel en straalt een zelfzekere rust uit, waarmee Devoldere voor de hand liggende vergelijkingen tegemoet treedt." (...) "Het is moeilijk niet in juichen uit te barsten na een paar luisterbeurten, zo bedwelmend, sexy en groovy is We Fucked a Flame. Zouden Devoldere’s groepsgenoten, voor wiens soloprojecten de lat nu wel héél erg hoog ligt, daar hetzelfde over denken?" (****)
Stef Vanwoensel, Het Nieuwsblad, 01.09.2016, p.21
