Drama
Track-info
| 1. | Ocean fire |
| 2. | A new country |
| 3. | Stormy weather |
| 4. | Close enough |
| 5. | Feel you |
| 6. | Faster than light |
| 7. | 1995 |
| 8. | Nothing ever seems to last |
| 9. | Away with the fairies |
| 10. | Poets |
| 11. | Back 2 sleep |
| 12. | Into the night |
| 13. | Where it all turns back |
Perscommentaren
(...) "doordachte teksten geven reliëf aan de muziek en de zang. Producer Luuk Cox (Shameboy) hielp de band om het klankspectrum van de jaren 80 te verkennen, al sluipen evengoed accenten uit de eigentijdse dansmuziek binnen en krijgt het angstige ‘Where it all turns black’ treffend zonevreemde gitaarruis mee. Enkele echte popsongs wisselen af met experimentele ballads, en Team William balanceert constant tussen gekwelde en euforische gevoelens. Dat maakt de plaat cathartisch, altijd een goeie insteek voor sterk drama." (***)
Peter Vantyghem, De Standaard, 22.04.2015, p.D8
"De liedjes op Drama zitten dus anders in hun vel dan de kwieke, quasi nonchalante indiepopsongs van weleer. De Decker windt er geen doekjes om: hij heeft diep gezeten. Maar de glinsterende entree Ocean Fire vat de plaat mooi samen: van treurnis in een hoekje naar een herwonnen levenslust. Die ontwikkeling vindt op Drama vooral verklanking in de synthesizerarrangementen waarin, zoals bij Arcade Fire, The Cure en OMD, veel lucht is gepompt. Maar de songs kunnen dat hebben. Een welkome terugkeer." (***)
Kurt Blondeel, Focus Knack, 22.04.2015, p.43
"Er zijn een paar standbeelden gesneuveld in de tempel van Team William. De dikke, cynische knipoog en de Pavementachtige kijk op muziek staan niet meer overeind, en ook het springerige ligt grotendeels aan scherven. De band bewijst op ‘Drama’ gelukkig dat het best zonder kan, want er is genoeg voor in de plaats gekomen. Emotionele maturiteit, bijvoorbeeld. De teksten gaan deze keer ergens over en de liedjes klinken voller dan voorheen, terwijl hun kenmerkende speelsheid nog steeds aanwezig is. Een ander nieuw element is het jaren ’80-sausje, dat dan weer resulteert in een hoop prachtige synthpartijen. Het tempo van de nummers ligt bovendien wat lager. Dus wie alleen genoegen neemt met een doorslagje van het straffe debuutalbum is er aan voor de moeite. ‘Drama’ is immers een forse stap vooruit."
Arthur De Zutter, RifRaf #264, april 2015, p.17
