Light stays close
Track-info
| 1. | Like sand |
| 2. | One-eighty |
| 3. | Someone else |
| 4. | Flakey |
| 5. | Ariel |
| 6. | Wish me away |
| 7. | Green-eyed monster |
| 8. | Wrong |
| 9. | Drone |
| 10. | Light stays close |
Perscommentaren
"De band rond de WestVlaamse zangeres-bassiste Marieke Hutsebaut steekt al die invloeden niet weg, maar komt geenszins als een copycat over. Natuurlijk hebben we de ruisende, metalige gitaren al eerder gehoord, ver weg in de jaren tachtig en negentig en, ja, de zweverige meisjesharmonieën zitten diep in de sixties verankerd. Zijn het de aandoenlijke teksten over de vergankelijkheid van de liefde, over jaloezie en (wan)hoop die de songs dat vleugje je ne sais quoi verlenen? Of zijn het moordrefreinen zoals dat van 'Ariel' die The Spectors boven de middelmaat uittillen?" (***)
Sasha Van der Speeten, De Standaard, 11.03.2015, p.D8
"Een tiendaagse vervreemding van de wereld in La Chapelle Studios levert soms juweeltjes op. Ook The Spectors namen er onlangs hun kindje ‘Light Stays Close’ op. Het openingsnummer ‘Like Sand’ geeft meteen een goede inleiding op wat we doorheen de rest van het album smaken. Voorafgegaan door een opzwepende en uitgesproken baslijn en de bijhorende synths, zijn de eerste in reverb gehulde woorden: “Love is good but you don’t want it”. Dezelfde melancholie doordrenkt ook de rest van de nummers, maar dat geeft niet - het hoeft niet altijd luchtig te zijn voor Marieke Hutsebaut, de talentvolle frontvrouw van de band. In ‘Ariel’, lijkt op een bepaald moment de stem van Dee Dee Penny (frontzangeres van The Dum Dum Girls) door te schemeren – of ligt dat aan de algehele associatie met shoegaze à la Slowdive? Enerzijds volgen de engelenstemmen mekaar net dicht genoeg op in hun harmonieën om kippenvel te verzekeren, anderzijds zorgen distortion en fuzzy gitaren voor de nodige pit, maar vooral ook voor die integrale noise en wall of sound. The Spectors brouwen hits naar eigen formules. Zo zijn de refreinen opgebouwd uit catchy lyrics en melodieën, die op het eerste zicht simpel lijken, maar waarvan vereist wordt verder te luisteren. Eigenlijk zit in hun sound een stukje muziekgeschiedenis vervat: psychedelische sixties pop verzoent zich met eighties new wave en nineties garagerock en resulteert uiteindelijk in een ontzettend nu."
Caitlin Talbut, RifRaf #263, maart 2015, p.16
