RKTKN #2
Track-info
| 1. | Florent |
| 2. | Nico Van Der Eeken |
| 3. | Suzanne |
| 4. | Mathilde |
| 5. | Elisa |
| 6. | Ibrahim |
| 7. | Harald |
| 8. | Hanz |
Perscommentaren
"Wij kunnen de écht goeie Belgische noiserockbands op één hand tellen. Want wie durft nog uit de band te springen zoals Vandal X, The Germans, Kapitan Korsakov en Drums Are For Parades dat doen? Vooruit, nog eentje dan: Raketkanon" (...) "RKTKN #2 is een vuistslag met een roestig boksijzer stevig om de knuisten gekneld. Albini’s zware productiestijl dient de nummers perfect. Devos brult zich keurig door deze piekfijne teringherrie. In het onderkoelde ‘Mathilda’ bewijst Raketkanon bovendien dat je niet altijd met duivelse noise moet uitpakken om de luisteraar de stuipen op het lijf te jagen." (****)
Sasha Vander Speeten, De Standaard, 04.03.2015, p.D8
"Het maniakale is gebleven, met laaggestemde gitaren, pompende drums en knorrende basssynths. En de hoofdrol is ook nu weer weggelegd voor zanger Pieter-Paul Devos. Hij fluistert als een moordenaar, huilt als een wolf en schreeuwt als een speenvarken dat naar de slager wordt gebracht. Maar nog meer dan op RKTKN #1 weet Raketkanon zich op RKTKN #2 in te houden. En dat is nu de kracht. De overmatige energie komt er in kleine delen uit, waardoor de luisteraar constant op het puntje van zijn stoel zit. Als een horrorfilm waar de messentrekker altijd achter een gordijn kan staan."
Tijs Heesterbeek, OOR 2015/03, maart 2015, p.88
"Zou het Gentse noiserockkwartet Raketkanon tussen twee platen in door een frisse wind zijn gegrepen? Het hanteert zijn instrumenten in elk geval nog altijd zoals de uitbener bijl en vleesmes." (...) "Toch blijft Raketkanon ook een luidruchtig mysterie. Uit welke instelling voor manische expressionisten is zanger Pieter-Paul Devos ontsnapt? Mogen we de heren op basis van enkele maatsoorten voor gevorderden als fans van progrockband Rush outen? Fijne uitweidingen richting postrock (die nieuwe ruimte voor de elegische, trage opbouw) en bizarre psychedelica (die soms hondsdolle synths) zijn er ook. Gek én goed." (***)
Kurt Blondeel, Focus Knack, 04.03.2015, p.43
(...) "Op de tweede helft zijn de synths van Lode Vlaminck prominenter aanwezig. Ze zijn echter net zo eigenwijs averechts als de rest van de muziek, die soms licht maar meestal behoorlijk stevig is, al blijft het behoorlijk avant-gardistische noiserock." (...) "RKTKN#2 is iets minder toegankelijk dan we vooraf dachten, maar daar zijn we dubbel blij om. Uitdagend juweeltje."
(pb), Gonzo Circus #127, p.84, mei 2015
"Oorworm ‘Florent’ beukt in op de trommelvliezen en opent de sluisdeuren voor de onweerstaanbare noiserock van Raketkanon. ‘RKTKN #2’ mag dan klinken als een logisch vervolg op de eerste plaat, een doorslagje ervan is het geenszins. ‘Nico Van Der Eeken’ is een mooi voorbeeld van hoe de synths meer op de voorgrond treden. De gitaarriffs zijn spaarzamer en – mede daardoor – efficiënter. Uitrusten kan heel even in de armen van de bevallige ‘Mathilde’, maar ook deze zwarte weduwe is voorzien van vlijmscherpe nagels en weerhaken. Met een fluisterstemmetje lokt Pieter-Paul Devos je dichterbij. Vervolgens klauwt hij met hartverscheurende kreten de onderbuik volledig open. Met ‘Ibrahim’ en ‘Harald’ schakelt het viertal in het tweede deel van de plaat een versnelling hoger. De mokerslagen van Pieter De Wilde en de vervormde vocals van Devos contrasteren perfect met de melodische, zware gitaarriffs van Jef Verbeeck en de geschifte synthgeluiden van Lode Vlaeminck. Raketkanon duldt geen tegenstand en schiet een tweede keer raak."
Dimitri Van Vossel, RifRaf #263, maart 2015, p.10
