Can I go home now?
| Type: | album |
|---|
| Formaat: | CD |
|---|
| Uitvoerder(s): | Ignatz |
|---|
| Label(s): | Fonal |
|---|
| Label code: | FR91 |
|---|
| Releasedatum: | 03.06.2013 |
|---|
| Aanwezig in Muziekcentrum | neen |
|---|
| Genre(s): | free folk & underground |
|---|
| Taal: | Engels |
|---|
Track-info
| 1. | I need a good night's sleep |
| 2. | Weep weep weep |
| 3. | Awake |
| 4. | Strange way ahead |
| 5. | My love is dazed |
| 6. | Certainty |
| 7. | Rolling bones |
| 8. | My trip to somewhere |
| 9. | Abandon the night |
| 10. | She gets all that she wants |
| 11. | A hard day |
| 12. | 32 Years ago |
Perscommentaren
(...) "This album feels more fleshed out than its predecessors - less like a haunted house, more like a couple of animatronic polar bears playing the blues in a really good zoo." (...) "an intriguing cloud-stew of sounds" (...) "There are also vibrational similarities to players such as Jack Rose, Brother JT, Ben Chasny and Matt Valentine [..] but there's something very specific about the lo-fi approach. The crackedness of the surface here is not exactly like the crackedness of any other music I can name. This is a trick not many can manage these days, so next time you run into Ignatz give him a small whisky and a hot doughnut. He has earned it."
Byron Coley, The Wire #352, juni 2013, p.51
"In een kleine tien jaar tijd is Ignatz een vaste waarde geworden binnen de Belgische underground en ver daarbuiten, met een herkenbaar geluid dat in bijna elke review omschreven wordt als lofi meets preblues. En toch is er iets dat zijn muziek ondefinieerbaar en dus mysterieus maakt, waardoor je elke nieuwe plaat van hem wil gehoord hebben. Een poging om het ondefinieerbare te definiëren: het schijnbaar nonchalante en klungelige aan zijn muziek, terwijl je anderzijds voelt dat het helemaal niet zo nonchalant en klungelig is, toont dat Ignatz zeer goed weet wat voor geluid hij voor ogen heeft en elke karakteristieke sfeer hij met zijn hoekige gitaarriedels, zijn half gemompelde zang en zijn ruwe knip- en plakwerk wil bereiken. Ignatz is een artiest met een zeer persoonlijk verhaal dat de hele tijd tussen traditie en experiment hangt, en 'Can I Go Home Now?' zijn beste album sinds zijn debuut."
Joeri Bruyninckx, RifRaf #244, april 2013, p.17
"...waar Devens zich vroeger indekte door geïmproviseerde non-teksten, sluipt er op 'Can I Go Home Now?' hier en daar een volledig verstaanbare tekstflard naar binnen. Niet genoeg om een exegese van Ignatz' gedachtewereld te schrijven, net genoeg om een extra gram ontroering uit te puren. Het absolute hoogtepunt is 'She Gets All That She Wants'. Dat lied heeft nog alles van de ouwe Ignatz - de ruis, de mompel - maar is daarenboven een perfecte romantische popsong, met een uitstekend twangy gitaararrangement. Het had een door allerlei schimmels aangetaste outtake kunnen zijn van 'Nashville Skyline', Bob Dylans meest soulvolle langspeler; maar het staat dus gewoon op deze zevende van Ignatz, from Belgium."
(sb), Gonzo (circus) 116, juli/ augustus, p. 60
Verwante items in de databank
