The sailor not the sea
Track-info
| 1. | La donna è mobile |
| 2. | Indian Summer |
| 3. | Jocelyn It's Crazy We Ain't Sixteen Anymore |
| 4. | Give yourself a chance with me |
| 5. | Vespertine |
| 6. | At sea |
| 7. | Free Haven |
| 8. | The sailor not the sea |
| 9. | Cry |
| 10. | April 4 |
Perscommentaren
"De lome grooves en diepe baslijnen zorgen samen met onverwachte gitaarerupties en cellovegen voor het filmisch aandoende decor dat Goddaer nodig heeft om met zijn warme, romantische stemgeluid de grote emoties van het leven te bezingen. Waarbij hij zich in de rug gesteund weet door de bezwerende achtergrondvocalen van Nina Babet en Marie-Ange Teuven. Op The Sailor Not the Sea neemt Goddaer wat vaker gas terug dan op eerdere albums, maar dat doet niets af aan de melancholieke en bij vlagen meeslepende pracht van dit album, dat als geheel net zo mooi, sterk en ontroerend is als voorganger Birthmarks."
Oene Kummer, Oor (16-10-2004)
"De onderliggende beats stuiteren niet meer zo gewillig en majestueus naar climaxen toe, zoals op voorgaande albums, maar sluimeren voorzichtig op langzaam uitdeinende golven en slepen zich traag, maar zelfbewust op gang. De ritmesectie gaat iedere vorm van agressiviteit uit de weg. Dat hoeft, getuige het geweldige 'Jocelyn, It's Crazy We Ain't Sixteen Anymore', een superaanstekelijke, compulserende groove niet in de weg te staan. (..) Goddaer is slim genoeg om het mysterie intact te houden. Hij legt als vanouds ook bewust grammaticaal foute klemtonen, maar dat wil daarom nog niet zeggen dat ze muzikaal fout zijn. Goddaer is een raspaardje dat weet dat als het goed klinkt het ook goed is."
Tom Peeters, De Tijd, p.15 (22-10-2004)
"Na enkele beluisteringen heb je echter geen enkel verweer tegen dit verslavende goedje. Het is het soort intrigerende album dat zijn geheimen niet direct prijsgeeft. Neem nu de poëtische single Indian Summer : die wordt hoe langer hoe mooier, maar ook raadsel- achtiger en is van een ongrijpbare schoonheid. (...) David Sylvian-fans zouden blij moeten zijn dat Ozark Henry bestaat. Hij pikt immers de draad op waar de Brit hem in de jaren negentig heeft laten liggen. (****)"
Peter Van Dyck, Focus Knack, p.84 (20-10-2004)
"The Sailor Not The Sea is het beste dat Piet Goddaer ooit heeft gemaakt."
Dirk Steenhaut, De Morgen, p.19 (18-10-2004)
"Piet Goddaer is niet meer beschaamd over zijn stem en zingt vrijer dan ooit. En hij heeft ingezien dat klein mooi is. Uit de mogelijkheden die hij heeft, kiest hij zorgvuldig wat nodig is. (...) De songs zitten vaak moeilijk in elkaar, met grensverleggend werk op ritmisch vlak, maar niettemin lijken ze eenvoudig en ademen ze een dromerig gevoel uit. (...) Vaak luister je geboeid naar deze zeer fantasievolle, dromerige, stilistisch gelaagde muziek. Een Police-oefening als ,,Vespertine'' misstaat helemaal niet, want die mix van punk en dub sluit aan bij de hele sfeer. (...) De plaat situeert zich in de schaduwzone van popmuziek, maar is evengoed vewant met veel traditionele wereldmuziek, die met precies dezelfde principes gemaakt werd."
Peter Vantyghem, de Standaard, p.15 (16-10-2004)
