Liefde
Track-info
| 1. | Winterlief |
| 2. | Ergens onderweg |
| 3. | Moddersmoel |
| 4. | Denk je nog aan mij |
| 5. | Mevrouw telefoon |
| 6. | Ze komt, ze komt, ze komt |
| 7. | Liefde maal 7 |
| 8. | Doe jezelf de groeten |
| 9. | Liefde is een idioot |
| 10. | Slechte vrienden nodig |
| 11. | Maak een loser blij |
| 12. | De kroon op het werk |
| 13. | Kruimeldief |
Perscommentaren
Uit het Belgische pop- & rockarchief:
Hoeveel is er al afgegaan van de scherpte waarmee de Mens een tiental jaar geleden zijn opwachting maakte op de Vlaamse scene, en daar onmiddellijk opklom naar het hoogste schavotje? Getuige de optredens op rock Werchter en Suikerrock van dit jaar, absoluut niks. De Mens speelt als trio hechter dan ooit (btw : weet er trouwens iemand waarom het precies een bezetting is van maar 3 man - gitaar/zang, drums en bas - die er blijkbaar het beste in slaagt je van het podium te blazen, zie vb. het legendarische Hüsker Dü, recent Muse of bij ons The Romans?). Getuige deze vijfde CD "Liefde": toch al een beetje.
De plaat gaat van start op een redelijk slappe manier: "Winterlief" is mooi maar niet geschikt als kickstart, en de single "Ergens onderweg" was een teleurstelling. Verderop vind ik ook "Mevrouw Telefoon" en "Liefde is een idioot" niet bepaald geslaagd.
Daarna gaat de rem echter van de pedaal af en "Moddersmoel", "Ze Komt, Ze Komt, Ze Komt" en "Maak een loser blij" zijn De Mens in beste "En in Gent"-traditie. Limburgse recensenten halen daarvoor met graagte het adjectief "rücksichtslos" uit de kast. Op een andere, vriendelijker en zelfs ontroerende manier ook goed zijn "Liefde maal 7" en "Slechte vrienden nodig".
Mooi is zeker ook het adjectief dat uit de kast moet voor de tweede single die uit deze plaat werd getrokken, het slepende "Denk je nog aan mij", niet in het minst door de surplus die Tine Reymer (ex-Flowers for Breakfast) er als tweede stem aan kan geven (Spijtig alleszins dat de leden van de Mens in het CD-boekje "in hunne blote" in het zwembad zijn te bewonderen, maar dat Tine in dat feestje blijkbaar niet betrokken werd - een gemiste kans!).
Het stoeien met samples en beats dat op de vorige cd "Sex verandert alles" werd ingezet, wordt nog slechts heel spaarzaam bovengehaald (enkele accentjes op "Doe jezelf de groeten" en het maar matig geslaagde "De Kroon op het Werk"). Als nieuwe klankkleur kwam er gelukkig wel Steven de Bruyn van El Fish bij, die op een aantal tracks op eigen manier een beetje "los" mag "gehen", en van "Kruimeldief" een erg mooie afsluiter maakt (al zou dat er ook aan kunnen liggen dat het hier de sterkste tekst van de hele cd betreft).
Het zijn vooral deze laatste track en de paar hardere uitschieters die mij nog over de streep haalden voor deze CD. Mijn liefde voor De Mens is dus onaangetast, maar mijn liefde voor Liefde is niet geheel van harte.
In de pers :
- Reinout Vangeel voor Uptomusic : "... Zoals we De Mens kennen stort hij zijn ene keer gebroken, dan weer een tel sneller slaande hart uit in mooie, scherpzinnige en vooral erg leuk gevonden bewoordingen, eenvoudig en toch raak en doordacht en daaraan dankt de muziek dan ook zijn kracht. Een Mens met het hart op de tong is een Mens naar onze smaak."
- bb in Rif-Raf (ned. editie) : "De laatste tracks missen het spontane mens-gevoel. Als Vander Linden navelstaart loopt het fout. Met navelpluis kan je immers niks aanvangen, Frank! Gelukkig is er de programmeerknop. Vier tracks armer en we spreken immers van een uitstekende plaat."
- jg in Rif-Raf (ed. fr.) : "Ces grosses pointures du rock flamand grand publick pratiquent toujours un rock godasse mais honnête. Bien ficelé, harmonieux et fluide, De Mens est la tangente masculine de K's Choice".
- Peter van Dyck in Knack (Focus) : "De cd Liefde is muzikaal de beste van De Mens. De sfeervolle accenten worden niet gelegd door hiphopbeats en samples (zoals op het album Sex verandert Alles), maar door de bluesy harmonica van Steven de Bruyn en de al even melancholieke cello van Karel Steylaerts ... Als de zelfverklaarde losers van De Mens in hun leven al iets bereikt hebben, is het dit: ze dragen hun littekens, in de vorm van mooit liedjes, met trots."
- Jempi Samyn in Stage : "Laat u niet misleiden door de inmiddels op heel wat radiostations grijsgedraaide single "Ergens onderweg": er staan op "Liefde" heel wat betere songs. Ik zou zelfs meer zeggen (sorry voor het cliché): deze CD is gewoonweg beter dan de vorige."
(Auteur: Dirk Houbrechts)
