Starlite diner

Type:album
Formaat:CD
Uitvoerder(s):Sarah
Label(s):EMI Music Belgium
Label code:529 896
Releasedatum:23.10.2000
Aanwezig in Muziekcentrumja
Genre(s):pop, pop/populair
Taal:Engels

Track-info
1.Blown away
2.I'll find a way to love again
3.Soul power
4.You're the reason I breathe
5.Halfway to heaven
6.You don't own me
7.Be your own best friend
8.Make you laugh
9.One look at you
10.Immune to you
11.The last great hope is love
12.These boots R made 4 walking
13.Pass me by

Perscommentaren

Uit het Belgische pop- & rockarchief:

Sarah (Decoster) bekend van heur ogen, heur parelwitte tanden, heur kastanjebruine lokken en van heur hit(je)s "True love is tough" en "He's the one" werd in showbizzmiddens op enig gejuich onthaald toen ze een jaar of twee geleden debuteerde met "The State I'm In", een plaat vol songs van Marc Vanhie (vroeger The Bet) en diens Amerikaanse vrienden. En dat gejuich was nog niet eens zo onterecht, want een zeker "talent" (een in die middens veelvuldig verkracht begrip) is haar niet vreemd.
Voor de tweede cd was er blijkbaar "een budget" beschikbaar en dat werd zo te horen geheel en al opgesoupeerd door een "famous producer", in casu de Nederlandse Amerikaan Erwin Musper, een man die zijn status verdiende als studiotechnicus voor minkukels als Bon Jovi en Van Halen, Normaal, Toontje Lager en The Scorpions en zijn productiewerk voor Anouk. Hij heeft daarmee intussen een optrekje in Fort Lauderdale USA, verdiend, en werkt nu bij voorkeur vanuit die broeierige provincie. Het feit dat de trip naar Florida al het beschikbare budget opmaakte leidt ik niet zozeer af uit kennis van de feiten, of uit het feit dat hij een geweldige productie heeft neergezet, maar wel uit het feit dat er precies geen al te groot budget meer was om "songs" te kopen. "Starlite Diner" klinkt alsof het voor 80% werd gemaakt in vergaderzalen ten kantore EMI in plaats van in de studio. Op vrijdagavond, om 4 uur.
Sarah's stem kwam op haar eerste CD, waar hij meer centraal stond, beter tot zijn recht dan temidden van deze cleangelickte rockriffs, schoongebefte drumticks en afgezeverde keyboardloopjes. Alles klinkt tweedehands, en hangt aan elkaar van cliché's en voorgekauwde songwendingen. Het resultaat ligt ergens tussen Shania Twain en Anouk, tussen rock en country, maar dan zonder de sex-appeal van de eerste of de gemeenheid van de tweede. Ondanks de vele gitaren is dit immers krachteloze poprock, zo vervelend dat het enige doelpubliek dat ik ervoor kan bedenken geheel en al bestaat uit boekhouders en postzegelverzamelaars.
13 confectiesongs, die er bij het brede publiek wel zouden zijn ingegaan als er een levensgrote hit als trekpaard van de cd had opgestaan, maar ook naar zo'n hit heb ik tevergeefs gespeurd. Best te pruimen van al vind ik nog "Be your own best friend" en "Immune to you", maar het zijn pleisters op een houten been. Dat ik hier 780 fr. aan uitgegeven heb, heb ik al dikkement spijt van. Any takers?
In de pers :

- Rif-Raf (ed-fr, december 2000) : "Véritable catastrophe, on se permettrait de de conseiller à Sarah qui a déjà laissé son nom de famille en coulisse d'envoyer son prénom le rejoindre à jamais; on se le permettrait si l'on n'était pas convaincu que cette pauvre Cosette est victime d'un système. Ni rock ni variété, c'est du jus de MTV, tainté d'Eurovision et produit par celui qui commet Bon Jovi".

(Auteur: Dirk Houbrechts)