To all our escapes
| Type: | album |
|---|
| Formaat: | CD |
|---|
| Uitvoerder(s): | Sunzoo Manley |
|---|
| Label(s): | Double T Music |
|---|
| Label code: | DTM501825 |
|---|
| Releasedatum: | 05.03.2001 |
|---|
| Aanwezig in Muziekcentrum | ja |
|---|
| Genre(s): | electronica, Jazz |
|---|
Track-info
| 1. | Amid the Breakers |
| 2. | You never failed me yet |
| 3. | Indulgence is such a simple thing |
| 4. | A jazzkatz funeral |
| 5. | Love is a dog from hell |
| 6. | To all our escapes |
| 7. | A junky's Christmas |
| 8. | Homicide is human |
| 9. | Taxidriver |
Perscommentaren
Uit het Belgische pop- & rockarchief:
Sunzoo Manley dook als naam voor het eerst op een single van LaTchak - een project van Front 242's ..., en er was geen doorgewinterde muziekquiz'er nodig om in de vocalen van die track de herkenbare stem van Piet Goddaer te herkennen. Deze Piet Goddaer - uiteraard het best gekend van het van (zijn) talent krom staande Ozark Henry - heeft nu deze "schuilnaam" gebruikt als naam voor een nieuw project. In Sunzoo Manley is hij aan het musiceren gegaan met saxofonist Frank Deruytter (o.m. Wizards of Ooze), en drummer Stéphane Galland (AKA Moon).
Slechts op één track worden er vocalen gebruikt, en dan nog spaarzaam: dit maar om te zeggen dat Sunzoo Manley allerminst een doorslag van Piet Goddaer's andere projecten als Word of Ozark Henry is. Neen, dit is instrumentale muziek, met een sax die vrij de ruimte krijgt om alle kanten uit te waaieren, bovenop een mix van stuwende of tegenwringende ritmes en nerveuze keyboards & loops. Het resultaat ademt dezelfde kwaliteit en sfeer van bijvoorbeeld Saint-Germain (om maar de bekendste te nemen, zonder daarmee te impliceren dat Sunzoo Manley eenzelfde hitpotentieel heeft). Dit is muziek waarop het heerlijk wegdromen is, maar die toch een drive en spanning bezit die je voortdurend bij de les houdt. Slecht een enkele keer verzandt het in notendiarree (het einde van "to all our escapes") of wilde impro ("a junky's christmas"). Hoogtepunt is wat mij betreft "homicide is human" waarop negen heerlijke minuten lang bijzonder straf gesoleerd wordt bovenop een wel heel erg coole baslijn en inventieve ritmetrack. Klasse!
Mogelijk is Sunzoo Manley iets te veel "musician's music" om een breed publiek aan te spreken, maar ik heb er alvast bijzonder veel plezier aan beleefd, en hoop van u hetzelfde. Uiteraard ben ik in blijde verwachting van de nieuwe Ozark Henry (september-oktober 2001?), maar ook dit vraagt om een vervolg.
(Auteur: Dirk Houbrechts)
In de pers :
- Cucamonga : "Eigenwijze muziek van nu is het, met echo's van jazz, techno, drum'n'bass, hiphop en nog veel meer. Toetsenman Piet Goddaer is een kritische fan van John Zorn en is wel te horen met bokkesprongetjes ala Naked City. Maar de muziek van Sunzoo manley is ook verwant aan de grootstads-jazzfunk van Steve Coleman of de hiphopjazz van Greetings From Mercury".
- The Ticket : "Zoals de hoesfoto, die de genoegens van het verbodene en de opwinding van het heimelijke in herinnering roept, getuigt de plaat van een gezonde experimenteerdrift. ... De groepsnaam klinkt als een zwoele orgie, net als de muziek. Die is broeierig en geladen, maar nergens overladen. Deze ontstellend ruimdenkende plaat, waarin de muzikanten rondwandelen alsof ze er wonen, is de meest fantasierijke Belgische release in jaren. Een instant klassieker. "
- Thierry Coljon in Le Soir : "Voilà un disque expérimental qui a le mérite d'exister, surtout sur la filiale belge d'une major. Ce premier album de Sunzoo Manley ouvre de nouvelles portes d'une maison déjà habitée par Steve Coleman mais ce n'est pas la place qui manque..."
- Peter de Lobel in Rif-Raf (ned. editie) : "Samen met drummer Stéphane Galland en de sax van Frank Deruytter heeft Piet Goddaer in minder dan 12 dagen een pareltje ineen gestoken. ... Proper!"
- Vpb in Zipp (de Standaard) : " ... Dit is een triomf van de spontaniteit. Noem het jazz, maar veel liever nog muziek. Goddaers gebruik van drum'n'bass en dub herken je meteen, en in Deruytters spel kunnen kenners zowel Coltrane als Zorn vermoeden. Maar hier wordt vooral aan alle emoties vrij baan gegeven, verheft energie zich tot een haast spiritueel niveau, zonder dat ook maar iets doordacht lijkt. De machines van Goddaer omarmen de sax van Deruytter alsof het een lang gezochte jeugdliefde is, die buiten de tijd staat."
